कविता : समाजवादको तिम्रो बजारमा

– शर्मा नारायण

साहुजी, ओ साहुजी
अलिकति न्याय पाइन्छ ?
बिक्रीमा सेल लागेको छ 
भन्दै थियो जेठाले
त्यसैले किन्न आएकी ।

धेरै महंगो पो रैछ त साहुजी
पैसा तिर्न त सक्दिन
हात पाखुरा 
धडकी रहेको मुटु 
उम्लि रहेको रगत 
हातका ठेला 
खिल परेका खुट्टा 
के रे स बिक्दैनन ?

अरु पनि छन् 
तर ती त काम नलाग्ने 
भइ सके होलान साहुजी,
अँ के लिनु हुन्छ 
ज्युँदै आँखा झिकिएकी
कुमारी बुढाको आँखाको सपना ?
बारम्बार गिद्धहरुले झैँ 
जल्लादहरुबाट पालैपालो 
बलात्कारका सिकार
देवी खड्का र कमला भट्टहरुको चित्कार ?
राता मान्छे लुकाएको निहुँमा 
च्युरि पेल्ने कोलमा
ज्युँदै रगत निचोर्दै पेल्दै मारिएका
गाउँले चेपाङको अगाध आस्था ?
बमको छर्रा टाउकोमा लिएर 
युद्धमा एउटा आँखा गुम्दा
अब त निशाना लगाउन सजिलो भयो भनेर 
रमाउने मेरो कान्छाको त्यो विश्वास रु
काखको छोराछोरी अर्कैलाइ जिम्मा लाएर 
काँधमा बन्दुक बोकेर हिडेकी सुन्तलीको त्यो ममता ?
आमा ( आप्पा फर्केर आउँछ भनी 
बाटोमै आँखा ओछ्याएर बसेको लाक्पाले
मेरो आमा ( आप्पा त
उ त्यहाँ पो छ अरे भनेर 
जून देखाँउदा आँखाबाट बगेको बालपन रु
आफ्नो शरीरभरि समाजवादको लागि परेको किरा
आफ्नै हातले सफा गर्दा 
जेल भित्र चहर्‍याएका घाउ
मुस्कानसंगै दबाउने त्यो बन्दी जीवन ?
साहुजी,
जेल भित्रै अस्मिता लुटिँदा पनि 
समाजवादका निम्ति अट्टहास गर्ने ती साहसहरु ?
विवाहको हप्ता दिन नबित्दै 
जीवनसाथी गुमाउने ती आलिगंनहरु
ती प्रेमिल स्पन्दनहरु ?
योजना खोल्नु भन्दा यातना खप्नु बेश मानेर
आततायी बन्दुकको संगिनमा लाज झुन्ड्याएर
निर्वस्त्र गाउँ डुलाइएका 
उर्मिलाहरुको त्यो त्याग ?
बुढेसकालका सहारा आफ्ना छोराछोरी 
युद्धमा गुमाउँदा पनि
छोराछोरी गए पनि समाजवाद त आउँछ 
भनेर बस्ने ती बा आमाको वात्सल्य ?

हुँदैनन , पुराना भए ?
नयाँ पनि त छन् नि 
तिलाठिमा बगेको देवनारायणको रगत,
सिमानामा गोविन्दको सहादत ?
कुमार पौडेलको सर्लाहीमा इन्काउन्टर परेको विश्वास ?
सुदर्शनको हातको नेल
निर्मला पन्तको चन्चलता ?

ओ साहुजी,
सकिन्छ मुल्य तोक्न ,
सकिन्छ मुल्य चुकाउन ?
तिम्रो समाजवादको डिपार्टमेन्टल स्टोरमा 
न्याय त बिक्रि होला साहुजी
तर 
मेरो आस्था , विश्वास र इतिहास 
म बेच्ने छैन, म साट्ने छैन
समाजवादको तिम्रो बजारमा ।।

(तोरिखेत, चितवन)