कविता : देश, हड्डी र कुकुरहरू

- चन्द्र गुरुङ

आतङ्कको एउटा डल्लो घाम 
शिरहरूमाथि चर्को चर्किन्छ 
गल्लीतिर हिंस्रक आकृतिहरू हिँड्छन् 
निर्विरोध चलखेलका छाया सल्बलाउँछन्  
कानहरूमा कर्कश भुकाई ठोक्किइरहन्छ 
ओइलाउँछन् नयाँ बिहानको स्वागतमा 
फुलेका कलिला कोपिलाहरू ।   
निर्लज्जहरूको बेखौफ जात्रा छ
दिलदिमागमा त्रासका किटाणु उड्छन्
रुखहरूमा चराचुरुङ्गीको चिरबिर बिथोलिन्छ 
घरआँगनमा खेलिरहेका बच्चाहरू तर्सिन्छन्
तीखा तीखा दाँतहरूले टोकिरहन्छन्
चम्काउँदै रौद्र आँखाहरू, लुछाचुँडी गरिरहन्छन्
चपाइरहन्छन् परेवाका पखेटाहरू ।  
यस कुरुप समयमा
देखिन्छ भित्तामाथिको थोत्रो मानचित्रमा   
झुन्डिएको छ हड्डीको टुक्रो ।